เขาว่ากันว่าคนเราต้อง “บ้า” ต้อง “ติด” อะไรสักอย่าง
ไอ้เรา…เหล้าไม่กิน บุหรี่ก็ไม่สูบ การพนันยิ่งไปไกลๆเลย
เลยใกล้จะเป็นแม่ชีอยู่รอมร่อ
ดีนะที่มี “กาแฟ” ให้ติดไว้อย่าง ไม่งั้นก็คงล่องลอยเป็นคนไร้รากไปแล้ว
ก็เพราะเมื่อไหร่ที่มีกลิ่นกาแฟหอมหวลอยู่ใกล้ๆ อารมณ์ก็ดีเมื่อนั้น
ยิ่งถ้ามีเรื่องผ่านตาผ่านใจเข้ามาตอนมือยังถ้วยกาแฟนี่แหล่ะก้อ
อยากเม้าท์ อยากเล่า อยากคุยเสียจริงๆ
ดีนะที่ยุคนี้เขามีบล็อกให้เราขำๆ คนเดียวก็ได้
ทำให้มือมันคัน ขยับปากกาบ้าง คลิกๆๆ ที่คีย์บอร์ดบ้าง
ให้พอให้แกล้มเมากาแฟได้
ตอนนี้เราต้มกาแฟไว้แล้ว 5 หม้อ
คติประจำตัว “เล่นดนตรีไม่เป็น ฟังเพลงก็หูต่ำ” งั้นจะชวนใครเขาคุยเรื่อง “ดนตรี” ก็เลยดูหรูไป มันก็เลยเป็นแค่ “เพลงพาไป” เริ่มกันด้วยคอนเสิร์ตเฉลียงที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขียนบล๊อกนี้ (สาธุ)
อยู่เงียบๆไม่เป็น เลยเปิดทีวีเป็นเพื่อนมาเกือบตลอดชีวิต ดูมันหมดทั้งวาไรตี้ น้ำเน่า โฆษณา… โรงหนังก็ชอบไป เพราะชอบดมกลิ่นข้าวโพดคั่ว เลยมั่วๆ ขอคุยเรื่องหนังกับเขาด้วยคน
หนีงานเที่ยว เป็นยาชูกำลังชีวิต แต่ขอให้เป็นการเที่ยวเพียวเพียวนะคะ ไม่เอิกเกริก ไม่ช้อบปิ้ง ไม่กินเหล้า ไม่เคล้านารีหรือชายชาตรีใดๆ ทั้งสิ้น เสพแต่ดินหญ้าลมฟ้า แบบไร้โซดาเลยจ้า
หลายเรื่อง หลายคน หลายวัน ผ่านมาแล้วปล่อยผ่านไป เพราะรู้สึกมันจืด มันธรรมดา มัน…แกว เลยหยุดคิดสักกะนิด แล้วลองจิ้มพริกจิ้มเกลือดู… เออ มันมีอะไร อะไร ให้เราได้ควรใส่ใจเหมือนกันนะ
มองโลกแบบคนเดินทางย่างเข้าหลักสี่ของสตรีหมายเลขห้าสิบสองล้านแปด ที่แม้จะผ่านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิแล้ว แต่ก็ยังไม่แจ้งวัฒนะเสียที!
ด้วยเพราะเชื่อว่า งานออกแบบคือแรงผลักใต้โลกคล้ายๆ กับลาวา
… ราวกับว่ามันจะเกินความจำเป็นของชีวิต
แต่ขาดไปเมื่อไหร่ก็จะหายใจติดขัด โลกหม่น คนหมอง ไม่มีแรงกระตือรือร้นให้ทำสิ่งใหม่ๆ
วันไหนว่างก็เลยขอขยับเม้าท์มาเมาดีไซน์ด้วยก็แล้วกัน
ถ้าใครอยากมาเม้าท์มันกัน ก็ชงกาแฟแก้วโตๆ แล้วล้อมวงเข้ามา
ยิ่งเป็น cappuccino ฟองฟูๆยิ่งดี
แล้วมาคุยกันนะคะ
อรุณสวัสดิ์ครับ…
เข้ามาชนแก้วสักหน่อย…เพราะผมก็ใช้ชีวิตแบบค่อยๆละเลียดเหมือนกัน…ไม่ค่อยรีบไปไหน?…เพราะเร็วไปก็ไม่ทันมองเห็นความงามรอบตัวในชีวิต…ว่าไหมครับ?
ยินดีครับ
โอ๋ อิ่มเอม
ปล.ถ้างั้นขออนุญาต Link ไว้ในบล็อกผมนะครับ…
ง่วงจังเล้ย…ย
บ่ายนี้มีใครจะนั่งเป็นเพื่อนคุย…เพื่อนละเลียดกาแฟถ้วยอุ่นๆ…ไหมน้า…
ทราบแล้วเปลี่ยน!
โอ๋ อิ่มเอม
อรุณสวัสดิ์…ประเทศไทย
พอดีกาแฟหมด…กำลังชงชาแอปเปิ้ล…สนใจอ่ะเปล่าครับ?
กลิ่นและรสชาติ…มันละมุนใช้ได้ เชียวน้า…
มีแก้วว่างหรือเปล่า? ยื่นให้ด่วน!
ให้ว่องเลย…เดี๋ยวจะเย็นชืดเป็นชาแอ๊บแบ๊ว…ไปเสียก่อน
…
คุณอิ่มเอม เล่นชงชาตอนเจ็ดโมงอ่ะ
คนกรุงเทพเขาอยู่บนถนนกันอ่ะนะ ไม่รู้จะยื่นถ้วยไปให้ได้ไง
พูดแล้วอิจฉาคนเจียงใหม่เนอะ
เฮอะๆ …เที่ยงสวัสดิ์
ทานข้าวเสร็จแล้วจะไปไหน? ต่ออ่ะครับ ช่วงบ่ายไปจิบน้ำชากันไหม?
แต่ถ้าไม่ว่าง…ก็มีฉลากชาญี่ปุ่นเก่าๆ มาฝาก
เข้าไปดูที่บล็อกก็แล้วกันนะคร้าบ…บ…ไปและ!!
โอ๋ อิ่มเอม
ปล.กรุงเทพฯ-เชียงใหม่ ใกล้กันยังกับอยู่ข้างบ้านว่าป่ะ?
ตอนบ่ายของมนุษย์ออฟฟิซ ก็ได้กินแต่กาแฟที่คุณแม่บ้านชงให้อะนะ
จะได้เดินเหิรไปจิบชาที่ไหนกัน?
ยังคิดถึงคราวไปเป็นคนเชียงใหม่เสียเกือบเดือนคราวไปจัดงานราชพฤกษ์ปีก่อน
ที่ได้เที่ยวเช็คชื่อกับวาวีทุกสาขา โดยเฉพาะที่วาวีริมปิง!!
เมื่อกี้ผ่านร้านวาวีซอยอารี ยังคิดถึงพี่สาว espresso อยู่ไม่วาย
อยากตะกายไปกินกาแฟตีนดอยด้วยใจจะขาด
แล้วก็พายฟักทองร้านจรินทร์ริมทางที่คิดถึงด้วย
รอหน่อยนะพี่นะ จะเก็บเสื้อผ้าหนีไปหาในเร็ววัน
ส่วนน้องอิ่มเอม ถ้ามีโอกาสได้เจอจิงๆ คงได้ป่ะกันแฮ๋มที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้นะคะ
อรุณสวัสดิ์ กรุงเทพฯ
อากาศที่นั่นเป็นเช่นไร?
ท้องฟ้าเชียงใหม่ แดดส่อง ได้ใจยิ่งนัก
หมู่เมฆ งามตา เป็นพิเศษ
มีภาพถ่ายมาฝาก…เพื่อพักผ่อนใจ
เคล้ากรุ่นกาแฟยามสาย
เช้าวันนี้..พึ่งจะซดหมดแก้ว ก่อนจิ้มแป้นมาทักทาย
ขอสวัสดีอย่างเป็นทางการ(ซะที) ครับ
ปล.ได้กลิ่นฟองนมเข้าจมูกทุกที ทีคลิกเข้ามา ..ขอชื่นชม 🙂
ยินดีมากค่ะคุณหน่อง
ไม่ว่าจะเข้ามชนแก้วที่นี่ หรือ ไม่ชนช้อน หรือตะเกียบที่บล๊อกคุณหน่อง
… เราก็ว่าเป็นเรื่องน่ายินดีทั้งนั้น ที่พวกเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขนะคะ
ยินดีที่รู้จักค่ะ
โหลๆ…มีใครอยู่มั้ย???
เอาดอกไม้มาฝากจ้า…
สงสัยจะไปหนีเที่ยว!
ถ้างั้นเอาดอกไม้วางไว้ที่หน้าบ้านนะ…
ไปแล่ะ…
แวะมาทักทายตามประสาคนเห่อ คอมเมนต์ 🙂
พึ่งเริ่มการใช้บล๊อกไทย ไม่ได้ดัดจริตอะไร แต่พึ่งเริ่มใช้จริงๆ
ยังไงก็ไว้ตามกันไปตามกันมานะจ๊ะ
คุณอิ่มเอม เอาดอกไม้ไว้ตรงไหนอ่ะ…ไม่เห็นมีเลย
เราไม่ได้ไปเที่ยวสักกะหน่อย ปั่นงานจนหัวฟู เป็นฟองนมปั่นเลย
ตอนนี้โล่งแล้ว มาชนกาแฟกันหน่อยเป็นไร
5 5 5
คุณsittsint คะยินดีที่รู้จักค่ะ
แล้วจะเยี่ยมบล๊อกคุณบ่อยๆ นะคะ
ไม่เจอกันหลายวัน…วันนี้ก็เลยเอาเมฆหมอกที่ลอยข้ามหลังคาบ้าน…ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา…มาฝาก…
…ไม่รู้ได้มองผ่านออกไปข้างนอกหรือเปล่าเอ่ย? ว่าช่วงนี้ เมฆหน้าฝน เป็นอะไรที่งามโดยแท้…
คิดถึงจึงมาเยี่ยม …)
ช่วงนี้กินกาแฟน บ่อยๆ หน้าข้อยก็เล้ยแก่กว่าอายุ ว่างๆ มาชิบกาแฟนกัน ถึงบ่แม่นคอกาแฟ ขนานแท้ แต่ก็ใจรักนะจะบอกให่
จากคนขอนแก้น เด้อ
อรุณสวัสดิ์ประเทศไทยคร้าบ…บ
อยู่ไหนเอ่ย? ชีวิตช่วงนี้…
วันนี้มีโกโก้มาฝากนะ…ยังอุ่นๆอยู่เลย…
ถ้าไงหมดแล้ว…แต่ยังไม่หนำใจก็ตามไปที่เติมด้านที่บ้านผมเน้อ…
ไปและเจ๊…)
ชีวิตโบยบินอยู่จ้าคุณอิ่มเอม
บินเลยไป “เลย”
เพิ่งกลับคอน กลับ “คาน”
เห็นโกโก้ฮ้อนฮ้อนวางอยู่เลยซดโฮกอึกใหญ่…. หวานไปนะคุณอิ่ม
5 5 5 5
สวัสดีคุณ roong
ไม่อยู่หลายวัน แขกมาไม่มีใครเอาน้ำร้อน น้ำชารับแขกเลย
สงสัยต้องวางโอ่งน้ำรับแขกไว้หน้าบ้านซะแล้ว
: )
สวัสดีค่ะ เด็กใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
แวะมาอ่านบ่อยๆ สงสัยเวบนี้มาคาเฟอีน
ตั้งแต่มาอ่าน รู้สึกว่า จะจิบกาแฟบ่อยขึ้น
แต่ไม่ได้เป็นคอกาแฟขนานแท้หรอกค่ะ
แค่มือสมัครเล่น
ยามดึก สวัสดิ์ จ้าวป้า…)
ไม่ได้เจอกันเสียตั้งนานแหน่ะ…คิดถึงพอสังเขปเชียวนะ
อันด้วยกระผม…ช่วงนี้มัวเร่งสร้างบ้านที่เชิงเขา ให้เสร็จทันหน้าหนาว…
(เข้าไปดูที่บล็อกก็จะเห็น)
หน้าหนาว หากไม่มีอะไรผิดพลาด
ก็อยากจะขอเชิญไปงานขึ้นบ้าน(ดินหลัง)ใหม่ด้วยเน้อ…
แล้วป้า… เอ้ย… เจ๊ล่ะ เป็นจังไส?
สบายดีหรือเปล่า?
ส่งข่าวกันบ้างนะจ๊ะ…
จุ๊บ จุ๊บ
คิดถึงคุณอิ่มเอมพอระบุได้เหมือนกัน
เพียงแต่คิดถึงเมื่อไหร่ก็แวะไปดูบล๊อกลุงบ้างเท่านั้นเอง
ยินดีจั๊กนักเจ้า จะมี home sweet home แล้วเน้อ
เจ๊เองก็สบายดี มีหัวฟูเป็นนมปั่นเป็นระยะ
เลยมิได้อัพบล๊อกเฉกเช่นกัน
เฮ้ออออออออออ อิจฉาคนบ้านเชิงเขานิ
ไอ้เราดันมีแค่รูหนูเชิงตึก เฮ้อออออออออ
หวัดดีครับ หลงเข้ามาอ่าน
ชอบภาษาจัง เท่ห์ดอกอย่าบอกไผ
ยินดีที่รู้จักเช่นกันค่ะ
ถ้าไงก็เข้ามาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ นะคะ
ขอบคุณค่ะ
🙂 พี่หญิงๆๆๆๆ ไม่ได้เจอกันนานมากเลย คิดถึงๆๆๆๆๆ 😀 ถ้าวันงานที่ 8 ตค. ไปได้จะไปหาคุณป้านะคะ
คิดถึง.. จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
อีกรอบ ป้อชอบแบบ กาแฟรสอร่อยลิ้น เปล่าๆกับน้ำร้อน ความหวานไม่ต้องมันแสบคอ 🙂 อิอิ
5 5 5
ฟังดูรสนิยมกาแฟของเจ้าป้อแล้ว
ดูจะเป็นพวก เผ็ด สวยดุ
แต่พี่รู้หรอกหน่าาาาาาาาาา
ว่าแกมันพวกแอบหวาน
เลยไม่ต้องเติมน้ำตาล ใช่ม่ะ….?
หุหุ พี่หญิงรู้ทัน… เพราะว่าปากหวานอยุ่แล้ว เลยไม่ต้องเติมน้ำตาล 555
เวลาอ่านเรื่องของคุณพร้อมกับคาปูแก้วโตๆ ตามชื่อของคุณ รู้สึกจะมีรอยยิ้มที่มุมแก้มได้เสมอ โดยไม่รู้ตัว ^^
ขอร่วมวงละเลียดจิบกาแฟไปพร้อมๆกะคุณนะครับ
ยินดีมีคนร่วมวงค่ะ
ดื่มกาแฟเนี้ย ดื่มคนเดียวก็โอเค
แต่มีเพื่อนร่วมวงเนี้ย กาแฟจะหอมขึ้น อร่อยขึ้นว่าไหมคะ?
กำลัง Search หาบางอย่างเพลินๆ รู้ตัวอีกที หลงเข้ามาอยู่ใน Blog นี้พักใหญ่ อ่านบทความอยู่หลายชิ้น ประเมินวิธีคิดผ่านตัวอักษรแล้ว ชอบๆๆ ติดอยู่อย่างเดียว กาแฟผมไม่ดื่ม ยิ่งคาปูชิโน่ ไม่เคยแม้แต่จะได้ดม เวลาครึ้มอกครึ้มใจมือเจ้ากรรมไวกว่าความคิดหยิบพี่สิงห์ฮ่าเย็นๆ เปิดป๊อก! ยกขึ้นจิบ ระเลียดฟองริบฝีปาก…อ่า ขมชื่นใจ อย่างนี้พอจะร่วมวงชนแก้วด้วยได้ไหมเอ่ย?
search หาอะไรค่ะ ถึงเจอบล๊อกนี้…อยากรู้จัง?
ส่วนจะละเลียดฟองเบียร์เย็นๆ หรือฟองนมปั่นนุ่มๆ
ที่นี่ไม่เกี่ยง คุยกันได้เสมอ
ชนแก้วกันได้ทุกสถาน
ถ้าชนแล้วมันดังกริ๊กเหมือนกัน ก็ล้อมวงเข้ามาเลยค่ะ
เราเชื่อว่าอาการเมาของเราจะคล้ายกัน 5 5 5 5
“ฟรีแลนซ์” ไปเจอเรื่อง “~เสพติดชีวิตฟรีแลนซ์ (อีกแล้วครับท่าน)~”
แค่ภาพประกอบและจั่วหัวประโยคแรกก็น่าสนใจแล้ว เลยคลิกไปอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อ
ขอบคุณครับที่ต้อนรับเข้าร่วมสภากาแฟ (ถึงผมจะไม่ดื่ม) แล้วจาแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ
เว็ปน่ารักมาก ชอบมากเลยที่เขียนบรรยายใต้ภาพ เพิ่งไป Hallstatt มาอยากทำบ้าง แต่ไม่ค่อยมีเวลา จะพยายามนะ