ในวัยหลักสี่ที่ทำงานหักโหม (แต่ไม่หนักหนา)
นั่งอยู่หน้าคอม และในห้องประชุมมาเกินครึ่งเวลาวัยทำงาน
ทำให้อวัยวะบางส่วนในร่างกายมันโอดครวญและงอแงอย่างคาดไม่ถึง
ปวดหลังนั่งนาน… ไมเกรนเป็น my friend… น้ำในหูไม่เท่ากันเพราะมีคนเป่าหูทั้งวัน
และล่าสุดกับ… นิ้วมือ
*
ไม่เคยคิดเลย กะอีแค่ทำงานเบาๆ นั่งกำเม้าส์คอมพิวเตอร์มาแค่ 10 ปี
จะทำให้ข้อนิ้วมือขวามันอักเสบจนยากแก่การขยับเขยื้อนได้ขนาดนี้
ร่างกายมันประท้วงโดยไม่ต้องใส่เสื้อสี หรือ เขียนป้ายด่าเรา
มันแค่หยุดการทำงานและส่งสารของความเจ็บปวดมาประจัญหน้า
ใครที่เคยเป็นโรคนี้ (เดี๋ยวนี้คนน่าจะเป็นกันเยอะ) จะรู้ซึ้งดีว่า
กะอีแค่กางนิ้วให้เหยียดตรง หรือ แค่ขอหยิบทิชชูแผ่นหนึ่ง มันเจ็บปวดได้แทบน้ำตาไหล
*
OVER!!!!
เราก็เคยคิดอย่างนั้น ถ้าไม่ได้ประสบกับตัวเอง
*
STOP!!!
นึกภาพมือขวาที่อยู่ในอาการกระพุ่มงุ้ม
เป็นเวลากว่า 1,200,000 นาที ในระยะ 10 ปีนี้
ทำให้คิดได้ว่าเราฝืนธรรมชาติมากไปแล้ว
คงต้องหยุด… ตามสัญญาณการเจ็บป่วยครั้งนี้
*
BALANCE !!!
สำนึกใหม่ที่มาแทนที่
ที่ต้องปรับรูปแบบชีวิตใหม่ ให้อะไรๆ มันผสมผสานกันอย่างพอดีๆ บ้าง
อย่างน้อยตอนนี้ ก็ต้องขอใช้มือซ้ายแทนมือขวาไปพลางๆ ก่อนนะ
*
5 5 5
ใครบ้างจะแบบเราตอนนี้ ที่อยู่ดีๆ เราก็นึกขอบคุณมือซ้ายขึ้นมา
ทั้งๆ ที่กาลที่ผ่านมาเราไม่เคยคิดว่ามีเขาอยู่
ทั้งๆ ที่เขาทำงานประกอบกับมือขวามาตลอด
จริงๆ นะที่บางทีเราไม่ได้รับรู้ถึงความสำคัญของมือซ้ายเลย ถ้ามือขวามันไม่เดี้ยงขนาดนี้
*
ลองรูดซิบ ติดกระดุม ล้างจาน ซักผ้า โดยสลับมือหลักมือรอง หรือใช้กรรไกร สลับมือดู
คุณจะรู้ว่าตอนนี้อีฉันรู้สึกอย่างไร
*
มือซ้ายไม่เคยเกี่ยง หรือ งอนที่จะทำ แม้ว่าจะไม่เคยมอบบทบาทนี้ให้เขามาก่อน
มีแต่เราเองที่แรกจะเป็นคนเกี่ยงเสียเอง… เดี๋ยวล้างก้น เดี๋ยวล้างหน้า… แหวะ!
แต่ไม่ช้าเราก็จะปรับตัวปรับใจได้ และมือซ้ายเองก็ดูจะทำอะไรถนัดขึ้นด้วย
*
ขอบคุณมือซ้ายทั้งโลก
ขอบคุณเสมียน ผู้ช่วย เลขา แม่บ้านทุกคน
ขอบคุณพระรอง รองผู้จัดการ รองผู้กำกับ รองนายกทุกท่าน
ขอบคุณที่มีคุณอยู่ช่วยประคองภายใต้เงาเด่นของผู่อื่น
ขอบคุณที่คุณทำงานยากลำบาก เหม็น และ เน่า โดยไม่มีใครเห็น
ขอบคุณที่สามารถทำงานแทนที่พระเอกได้ทันที ไม่รีรอ และเกี่ยงงอน
*
โลกนี้สวยได้เพราะมีคุณนะคะ
*
*
*
*
ว่างๆ ใครลองสลับมือซ้ายขวาทำนู้น นั่น นี่ ดูนะคะ
จะเห็นว่าเวลาหมุนช้าลง และอารมณ์ขันเราเพิ่มขึ้นอย่างอัศจรรย์
อ้อ แล้วอย่าลืมทาโลชั่นให้ทั้งสองมืออย่างตั้งใจด้วยนะคะ
เย้ พี่หญิงกลับมาแล้ว หายไวๆนะคะพี่
มิน่าพี่ไม่มาอัพเดทซะนาน คิดถึงคำคมคารมพี่ 😛
ปล. นี่ใช้มือซ้ายพิมพ์นะนี่
เยี่ยมมากจ๊ะอ้อม(ซ้าย)
จริงๆ นี่พี่เขียนไว้ตั้งแต่เดือนสี่ ที่มีมือขวามีอันเป็นไป
พอเข้าเดือนแปดมือซ้ายเกิดอาการเดียวกันบ้าง 5 5 5
นึกขึ้นได้ว่าเคยเขียนเรื่องนี้ไว้ไม่ได้อัพขึ้น เลยถือโอกาสอัพขึ้นเพื่อชูใจมือซ้ายมันหน่อย เผื่อมันจะหายเร็วขึ้น
อาการที่พี่เป็น หมอบอกว่ากำลังฮิตในหมู่นักใช้คอมพ์ … หนูอ้อมต้องระวังนะคะ ทำงานแล้วต้องพักขยับมือ แขน หลัง ขาบ้าง
เดี๋ยวจะหาว่ามือซ้ายไม่เตือน 5 5 5
ดีใจที่กลับมาอัปเรื่องราวดีๆ ให้อ่านครับ
ขอให้ (พระเอก) หายไวๆ นะครับ
ค่ะพี่ อ้อมก็กังวลกับตัวเองเหมือนกัน เริ่มรู้สึกๆ แล้ว ยิ่งตรงไหล่ก็ยิ่งตึงๆ (ยังดีที่ตึงไม่ถึงหู) เด๋วนี้ต้องคอแกว่งมือแกว่งแขนให้มันได้บริหารส่วนอื่นๆ บ้าง
รู้ซึ้งถึงความรู้สึกขอบคุณมือซ้ายเลยพี่หญิง เราก็มือขวาเดี้ยงไป 1 เดือน มือซ้ายที่เคยถูกสบประมาทว่าทำอะไรไม่เป็น ก็เลยได้เวลาแสดงฝีมือ
เราใช้การแช่น้ำอุ่น ซึ่งก็น่าจะช่วยได้นะพี่หญิง