คุณไม่ได้แวะไปท่าเตียน…นานหรือยัง?
ถ้าคำตอบของคุณนานกว่าสองเดือนหล่ะก้อ
เสาร์อาทิตย์นี้บอกคนที่บ้านไว้เลยว่า
…เจอกันหลังโพธิ์!!!
เป้าหมายปลายทางจริงๆของวันนี้คือ
มิวเซียมสยาม
พิพิธภัณฑ์แห่งใหม่ของประเทศ ของกรุงเทพ …ของท่าเตียน
*
อาคารกระทรวงพาณิชย์เก่าหลังนี้งดงามเหลือเกิน
แต่ถูกฝังรูปซ่อนรอยภาพใต้งานกระทรวงค้าขายมานาน
ถูกโต๊ะเก้าอี้และข้าราชการหน้างอนั่งบังมานับทศวรรษ
สมัยนั้นผู้เข้าชมที่นี่ ก็คงเป็นแต่เหล่า messenger ที่มาจดทะเบียนการค้าเท่านั้น
*
ปีนี้โชคดีที่ สพร. (สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ) จัดการปัดฝุ่น
เลือกอาคารหลังงามแห่งนี้มาเป็นสถาบันแห่งการเรียนรู้
และเป็นที่คนไทยได้ชื่นชมกับประวัติของเราเอง
ด้วยการเล่าที่สนุกสนานตื่นตา ไม่หาวหวอดๆ เหมือน
พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ (ไหนก็ไม่รู้)
*
หลังจากเดินเพลินพิพิธอยู่หลายชั่วโมงท้องก็ร้องบอกเวลา
เราเดินย้อนกลับขึ้นมาทางตั้งตรงจิตรพาณิชยการ
ตึกแถวฝั่งตรงข้ามจะพบกับร้านดังย่านนี้
COCONUT BAR
ไม่รอช้าจ้า สั่งมาเลยของอร่อยของที่นี่
ขนมจีนซาวน้ำ กับ ขนมจีนแกงสับนก (แกงไก่ เนื้อติดกระดูก)
ตามด้วยขนมอร่อยเฉพาะวัน… ข้าวฝ่าง
อร่อยเหลือใจเลยนะจะบอกให้
*
ถึงตอนนี้อยากนั่งพึ่งพุงสักครู่
ผสมกับระดับคาเฟอีนในเลือดต่ำ
เลยเดินเข้าซอยตรงร้าน coconut bar เข้ามา ทางแม่น้ำ
เราจะเจอร้านกาแฟชื่อดัง ที่เขาว่ามีวิวที่สวยที่สุดในกรุงเทพ
vivi cafe
พอมาถึงก็ต้องร้องอ๋อออออ ฉะนี้เอง
เพราะวิวแกล้มคาปูชิโน่แก้วโตก็คือ
…พระปรางค์วัดอรุณนั่นเอง
*
พอเติมพลังเสร็จ เดินหน้าปฏิบัติภารกิจสวมรอย “นักท่องเที่ยว” ต่อไป
โดยสำรวมร่างกาย วาจา ใจ เข้า “วัดโพธิ์”
ไม่ได้มาวัดโพธิ์เป็นสิบๆ ปี มาอีกทีก็ยังตื่นเต้นไม่วาย
ทั้งตุ๊กตาหินจีน ทั้งเจดีย์ประดับกระเบื้องต่างสี
และที่ได้สดับมงคลไว้ในวันพระนี้ก็คือ
การเข้าไหว้พระพุทธไสยาสน์ และ พระประธานในพระอุโบสถ
*
พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน แต่แดดหลบ ลมลู่สบายตัว
เราเลยเดินเลาะเล่นริมวังทำตัวเป็นแม่พลอย
เดินท่องผ่านประตูช่องกุด มาเลียบชายน้้ำเจ้าพระยา
เผื่อจะเจอ “คุณเปรม” ยุคดิจิตอลกับเขาบ้าง
*
เราเดินไปคุยไปจนถึงท่าพระจันทร์ไม่รู้ตัว
สบตาเพื่อนสองวินทีก็รู้ว่าแรงยังเหลือ
เราเลยนั่งเรือข้ามฝากไปตลาดศิริราชกันดีกว่า
ช้อปเล็กช้อปน้อยจนขาเริ่มล้า
เราเลยเลือกมานั่งจิบน้ำผลไม้ที่ “ภัทราวดีเธียเตอร์”
นั่งปรับสุขกันจนแดดอ่อนแรงลงมากจนเริ่มเห็นหน้าเพื่อนไม่ชัด
เลยได้รู้ว่าเวลาล่วงไปจนถึงมื้อเย็นแล้วแน่ๆ
เรานั่งเรือข้ามฝากกลับมาฝั่งกรุงเทพ แล้วยกมือเรียกตุ๊กตุ๊กในทันใด
“ไปร้านมิตรโกยหย่วน เสาชิงช้า”
และแล้วเราก็ได้เป็นเจ้าของต้มยำกุ้ง ผัดผักบุ้ง ปลาหมึกผัดไข่เค็ม
อร่อยท้องสบายแห
จนเดินผ่านหน้าร้าน “มนต์นมสด” แบบไม่ไยดี
เพราะยัดอะไรไปไม่ได้อีกแล้ว…. เอิ๊กกกกกกกกก
OOPS เรอดังไปหน่อย
*
ปิดวันนี้ด้วยแสงสวยที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
ก่อนแยกย้ายกลับบ้านอย่างหมดแรง
สวัสดีกรุงเทพ
………………………..
หมายเหตุ
ดูภาพเพิ่มเติมทริปนี้ คลิกที่นี่
เสาร์อาทิตย์หน้าเห็นทีต้องตั้งท่า…เที่ยว..บ้างแล้ว
เชื้อเชิญเลยคุณแตะ ไม่ผิดหวังแน่ๆ
…
ไม่แน่นะ เราอาจจะได้เจอกัน เพราะเรากะว่าจะพาหลานไปดูเหมือนกัน
เด็กๆ ที่กำลังอยากรู้อยากเห็นน่าจะชอบมากๆ นะคะ
อรุณสวัสดิ์ ประเทศไทย
แหม…อ่านแล้วคิดถึงชีวิตสมัยเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว…ครั้งที่ใช้ชีวิตในเมืองกรุงอ่ะครับ ถ้าไม่มีย่านพระนคร…ดูเหมือนว่าชีวิตจะขาดสีสันไปอยู่มากโข โดยเฉพาะในวันหยุด…
ถ้างั้นพรุ่งนี้ผมจะขุดคอลัมน์ย่านแพร่งภูธร-เฉลิมกรุง มาเล่าให้เจ๊ฟังก็แล้วกัน…น่าจะต่อเนี่องไปด้วยกันได้
จุ๊บ จุ๊บ
แวะมาทักทายค่ะ
เสาร์อาทิตย์ไหนว่างๆ
ตั้งใจจะไปเหมือนกันค่ะ
ถ่ายรูปสวยจัง
แต่อ้อมว่า คุณเปรม ยุคดิจิ สงสัยต้องหาใน ฮิ5
ฮิฮิฮิ
เป็นวันพักผ่อนที่ดีจริงๆ
เรานั่งเรือจากสะพานตากสินไปลงศิริราช
เดินเที่ยวศิริราชแล้วข้ามฟากมาทางท่าพระจันทร์
เดินเล่นจากท่าพระจันทร์ไปวัดโพธิ์เลยไปแถมวัดพระแก้ว
…วัดพระแก้ว เดี๋ยวนี้ไม่ใช่คนไทย จ่ายเป็นร้อยๆ โหดจริงๆ
ปิดท้ายด้วยการหาข้าวเย็นกินแถวนั้น
และจบราตรีที่ข้าวสาร
(มิวเซียมสยามยังไม่เปิดตอนนั้น)
เหนื่อยเหลือใจ
หัวถึงหมอน หลับเป็นตายเป็นยังไง รู้เลย 🙂
เนอะ เนอะ เนอะ
ไปแถวนั้นทีไร เผลอใจเตลิดเปิดเปิงจนค่ำทุกที
ว่าแล้วไปอีกดีกว่าเนอะ
ลงเรือด่วนไปเลยดีกว่า
จะได้ไม่ต้องฝ่าม๊อบ
5 5 5 5
อ้อมเอ้ย
ถ้าคุณเปรมยุคนี้อยู่ใน ฮิ5
สงสัยพี่จะเป็นแม่พลอยไม่ไหวแล้ว
เข้าฮิ 5 ทีไรปวดกระบาลทุกที
อะไรวูบ วูบ วาบ วาบ เต็มไปหมด
แล้วก็ไม่ค่อยเจออะไรนอกจากรูปๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบบถ่ายตัวเองด้วยกล้องมือถือ ก้มหน้ายี่สิบองศา ทำแก้มอูมอ่ะ
…
งั้นสงสัยต้องกลายคุณอาแช่มเสียแล้วววววววว
จิง ๆ อีบรรดาเหล่าพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ( ไหนก้ไม่รุ ) ของคุณอะ ที่ว่าน่าหาว
หวอด ๆ บางทีมันก้มีของสวย ๆ ( ตามหลัก วัตถุวิสัย ) เหมือนกันนา แต่ ๆ มัน
ก้ไม่ได้สวย ไม่ทันสมัย เหมือน ๆ กับ สพร. รึแหล่งเรียนรู้ที่อื่น ๆ หรอก ด้วยมันอาจ
ไม่ได้จัดแสดงอย่างดีและหวือหวา แต่ถ้าว่ากันไปแล้ว มันก้เรียนรู้ง่ายแต่สาระมันคง
ไม่มากมายเท่าของเก่า ๆ หรอกมั้ง อิอิ
ปล.ดูอย่าง วัดโพธิ์ ดิ มีไรให้ดูตั้งมากมาย ทั้ง ๆ ที่ไม่เห็นมีเทคนิคไรเก๋ ๆเร่ย
โอ้ว่า … คอเดียวกัน
ใครยังไม่ไป … จ๋าขอ !
: )
กลับไปเดินเที่ยวทับเส้นเดิมนี้อีกครั้ง
ซึมลงเล็กน้อย ที่หลายอย่างในมิวเซียมสยามเริ่มชำรุดแล้ว
เนื่องจากอุุปกรณ์เป็น interactive คงไม่ทานมือที่ กด ปุ่ม แตะ อย่างไม่ยี่หระ
อยากให้พิพิธภัณฑ์แบบนี้ได้เผยแพร่ยาวนาน
วานคนไป …
พร้อมบริจาคเงินนิดหน่อย แม้เขาจะให้บริการฟรี อย่างน้อยเขาจะได้มีค่าซ่อมแซม
ใครพาเด็กๆ ไป รบกวนดูแล อย่าได้เล่นเลยเถิด (จริงๆ เจตนาพิพิธภัณฑ์ลักษณะนี้อยากให้ทุกคนมีประสบการณ์ร่วมอยู่แล้ว แต่อย่าถึงขนาดถล่มกันเลยนะคะ)
เสพสารอย่างจริงจัง และจริงใจ…. คงเป็นของขวัญชิ้นเอกสำหรับคนทำพิพิธภํณฑ์
อย่าเอาแต่ทุบ ถ่าย ขูด ลอก หยิบ โยน โดยไม่เอาความรู้กลับไปนะคะ
….เคยได้อ่านปรัชญาคนทำห้องสมุดว่า ถ้าหนังสือขาดยับเสียหาย แล้วทำให้ใครได้รู้หนังสือบ้าง ก็ถือเป็นต้นทุนที่คุ้มค่า
… นัยว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันนะคะ
คนเค้าว่า “เดินตาม(รอยเท้า)ผู้ใหญ่หมาไม่กัด” เกี่ยวไหมเนี่ย ทำเป็นยกคำโบราณมาอ้างคือเรื่องของเรื่องจะลองเดินตามรอยเท้าคุณพี่กาแฟแก้โตไปเที่ยวมิวเซียมสยามนั่นแหละทำกระแดะมีลีลาไปงั้นเอง
ซึ่งก็ได้ไปมาแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน โอ้ววว! พระเจ้าจอร์ชยอดจริงๆ
ไม่อยากเชื่อว่าเดี๋ยวนี้เมืองไทยเค้าพัด-ตะ-นาแล้ว
พิพิธภัณฑ์เก๋ไก๋ชะไลเดอร์เทียบได้กับนานาประเทศเลยทีเดียว
แต่ก็อย่างที่คุณพี่ว่าของบางอย่างก็เดี้ยงไปเสียแล้ว อย่างของเล่นที่ทำจากไม้ไผ่ที่เป็นควายเดินมาชนกันตรงกลางเวลาที่เราดึงเชือกข้างล่าง ก็ปรากฎว่าเชือกพันกันเรียบร้อยควายเดินไม่ได้อีกต่อไป แต่ก็นะ”มันก็เป็นเช่นนั้นแล”ของทุกอย่างมันไม่เที่ยงต้องเสื่อมสลายไปตามกาล
แต่ยังไงก็รู้สึกประทับใจอยู่ดี เปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อพิพิธภัณฑ์ไปเลย เดี๋ยวกะว่าจะพาเพื่อนที่ยังไม่รู้จักพิพิธภัณฑ์แห่งใหม่ในเมืองสยายนี้ไปเปิดหูเปิดตาซะหน่อย แล้วก็จะไปนั่งเลิศๆ เชิดๆ ทำเก๋ที่ร้าน vivi cafe ต่อ เพราะไปเซอร์เวย์มาแล้วบรรยากาศดีทีเดียว แต่คราวที่แล้วต้องนั่งอยู่ภายในร้านกระจก เพราะภายนอกริมน้ำมีคนสูบบุหรี่เผอิญเรโกะจังปอดไม่แข็งแรง (ออกแนวปอดแหก) เลยต้องหลบเข้ามาดูดโกโก้ปั่นด้านในร้าน แต่ก็ดีได้เห็นวิวไปอีกแบบ เพราะเดี๋ยวๆ ก็จะมีฝรั่งบ้างไทยบ้างมากดชัตเตอร์ถ่ายรูปวัดอรุณในมุมเดียวกัน นั่งด้านในร้านมองผ่านกระจกใสได้เห็นภาพที่ปรากฎในกล้องแล้วก็รู้สึกตลก ทุกคนถ่ายมุมเดียวกันเป๊ะ! แปลกดีก็ไม่ได้มีใครทำเครื่องหมายไว้สักหน่อยว่าให้ถ่ายมุมนี้แต่คนก็เลือกที่จะถ่ายมุมเดียวกัน(หรือไม่ได้เลือกก็ไม่รู้) อยากรู้จังว่าสถิติสูงสุดมีคนมาถ่ายรูปมุมนี้กี่ครั้งต่อวัน
คุณพี่กาแฟแก้วโตมีสถานที่เที่ยวที่อื่นในกรุงเทพมาแนะนำอีกไหมคะ ที่ต่างประเทศยังไม่ต้องนะคะ เพราะตอนนี้ไม่มีปัญญาไปอ่ะฮ่ะ นี่ก็กะว่าวันที่จะไปสยามมิวเซียมอีกครั้งจะชวนเพื่อนจินตนาการว่าไปเที่ยวต่างประเทศทำตัวเหมือนทัวร์ริสเที่ยวแถวๆ นั้นทั้งวัน พอตกดึกก็จะไม่กลับบ้านจะไปเช่าที่พักแถวๆ นั้น กะไว้ว่าอาจจะเป็นพระนครนอนเล่น แต่เข้าไปเสริชดูข้อมูลแล้วแพงใช่เล่น ห้อง 2 เตียงคืนละ 2,400 บาทแหน่ะ ถ้าคุณพี่กาแฟแก้วโตมีที่อื่นเก๋ๆ แนะนำก็ช่วยสงเคราะห์หน่อยนะคะ อยากเที่ยวกรุงเทพในความรู้สึกและมุมมองใหม่ๆ ดูบ้าง
เอาเป็นว่าจะเข้ามาแอบดูเรื่อยๆ นะคะ ว่าจะมีที่เที่ยวที่ไหนให้เรโกะจังตามไปแกะรอยเท้าอีก
โห …น่ายินดีค่ะ
ที่น้องเรโกะก็ชอบท่าเตียน!!!
วันนี้พี่ไป (อีกแล้ว) เอาเด็กๆ ไป… สนุกกันใหญ่
ไม่ใช่เฉพาะในมิวเซียม แม้แต่ออกมาวิ่งเล่นที่สนามหญ้ายังเฮเลย
เด็กๆ น่าจะได้มีโอกาสเสพและสนุกกับบรรยากาศแบบนี้
มากกว่าไปเดินตากแอร์ในห้างสรรพสินค้านะคะ…ว่าไหม?
ถามถึงที่อื่นที่พี่ชอบในกรุงเทพเหรอ
ตอนนี้นึกออกแต่ “ตลาดนางเลิ้ง”
พี่ไม่ได้ถ่ายรูปมา แต่คราวก่อนไปรู้สึกว่าน่ารักดี
ร้านรวงเป็นบ้านเก่า ทางสำนักงานเขตเขาขึงขังลุกขึ้นตกแต่งสีสัน
ทำให้ดูสะอาดสะอ้าน น่าสนใจ
ขนมข้าวต้มเป็นแบบทำมือ ไม่ใช่เชิงอุตสาหกรรม ทำทีละร้อยถาดแบบที่เรากินตามห้าง
แม่ค้าก็อายุราวป้าถึงอาม่าเป็นอย่างน้อย ยิ้มแย้มแก้มตุ่ย
… ได้บรรยากาศดีนะคะ
หากเรโกะได้ไปจริงๆ ลองถามป้าๆ แม่ค้า ถามหาร้านกาแฟเจ้าดัง
ที่พวกนักการเมืองรุ่นเก่าเขามานั่งกินนะคะ
เป็นร้านเก่าๆ หน่อย แต่กาแฟชงถุงยก เข้มข้นสะใจ
ลิมสตาร์บัคเลยค่ะ
เดี๋ยวนึกอะไรออก แล้วมีภาพจะเอามาบอกใหม่นะคะ
…
หรือออกท่องกรุงเทพซะอีกทีดีมั้ง???? 5 5 5
เห็นท่าเตียนทีไร ไม่ยักนึกถึงมิวเซียมแหะ นึกถึงแต่ร้านเหล้าท่าเตียนที่เคยไป
เมาลื่นอยู่ แห่ะ แห่ะ หวังว่าคงไม่ได้มากวนบล็อคดีๆ ของพี่หญิงให้ขุ่นนะ
คิดถึงน่ะ
แหม..มีน้องอ้อมาเยี่ยมพี่หละก้อหายเหงา
เรื่องใส เรื่องขุ่น ไม่ต้องสน … สนว่าอบอุ่นด้วยเพื่อนดีกว่า
ตอนนี้ไม่ได้เมาแบบท่าเตียนแล้วดิ
มัวแต่นั่งจิบไวน์แถวราชดำริอะดิ อิอิอิ
พี่เดินผ่านบ้านแมวซอย 8 ทีไร นึกถึงเอ็งทุกทีเลยนะ
แถวในเมืองมีแมวไหมนั่น??? สงสัย