เป็นไหม?
เวลาดูซีรีส์อะไรต่อเนื่องยาวๆ โดยเฉพาะปิ้งแผ่นเองที่บ้าน
พอดูหนังจบ เราจะอินอยู่พักใหญ่
อาการนี้ กำลังกำเริบ กับหนังซีรีส์ญี่ปุ่นเรื่อง
*
เนื้อหาเรื่องก็เป็นแบบหนังดราม่าที่ไม่ได้ถึงกับสร้างความฮือฮามากมาย
แต่ความสวยงามของบท… นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
การดำเนินเรื่องที่กลิ้งกลมไปอย่างเบาๆ
แต่ก็กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นเป็นระยะๆ
11 ตอนจึงไม่มากไม่น้อยไป ในการจะติด จะอิน
*
เนื้อเรื่องย่อเรื่องนี้คงหาอ่านได้มากมาย ตามเว็บไซต์ และบล๊อกคนดูซีรีส์
เราเลยไม่เล่าซ้ำ 5555
*
แต่ที่เป็นเนื้อหา “ระหว่างบรรทัด” มันอยู่ที่
หนังเรื่องนี้ทำให้เรางัดสองด้านของใจมาคุยกันบ่อยๆ
*
ระบบความคิดจะถูกฝังจากตอนเป็นเด็กและแก้ไม่ได้จริงหรือ
ครอบครัวอบอุ่น และ ขาดไร้ จะทำให้คนไขว้ขว้าหาอะไร
หลอกลวงแบบมีเหตุผลมันผิดหรือถูก
ผิด หรือ ถูก ใครตัดสิน
เชื่อใจคนอื่น กับ เชื่อใจตัวเอง มีตรงกลางหรือเปล่า
???????
.
นี่ยังไม่นับว่าบทภาพยนตร์ที่วางหมากด้วยถ้อยคำสะกิดใจนั้น
มีโปรยให้สะดุดไปตลอดทาง
อย่างเช่น
.
“คนเราจะมีความสุขได้นั้น
ต้องไว้ใจใครให้ได้
แม้เพียงสักคนในชีวิต”
หรือ
“คุณรู้ไหมว่าทำไมเจ้าชายในนิทานถึงเจอเจ้าหญิงของเค้า
ในตอนจบของทุกเรื่อง
ก็เพราะว่า เจ้าหญิงจะมารอในที่ที่เค้ารู้ว่าเจ้าชายจะพบนะซิ”
*
แต่ที่ติดค้างในสมองเรานั้นมาจากประโยคสั้นๆ
ที่ปรากฏในเรียงความของลูกสาวตัวน้อยที่เขียนถึงความสุขที่พ่อเธอมี
เธอเขียนว่า
“พ่อจะมีความสุขก็ต่อเมื่อ
มีคนเรียกพ่อว่า
…คุณคนขายดอกไม้”
*
มันทำให้เรารู้สึกว่า “ความสุข” มันเรียบง่ายเช่นนี้เอง
ถ้าเรายอมตั้งมาตรวัดค่าความสุขให้ ต่ำ เตี้ย เรียบ และ ง่าย
เราจะมีความสุขได้บ่อยขึ้นซินะ
ทุกข์ของความตะเกียกตะกายมันก็คงน้อยตามลงไปด้วย
*
เป็นความรู้สึกเดียวกันกับการนั่งมองสวนหินของญี่ปุ่นเลย
เป็นการอินที่เชื่อมโยงจากหนังสู่การท่องเที่ยว
หลังจากการเดินทางสู่ดินแดนแสนสงบของเกียวโต
ประสบการณ์สั้นๆ กับการหยุดทุกสิ่งไว้และมองสวนหิน
ที่วัดชิเซนโด และ เรียวอันจิ พบว่า
ก้อนกรวดเล็กๆ นับล้านที่เรียงตัวกันต่อหน้า
มันน้อย มันนิ่ง แต่ก็ทำให้สงบอยู่ในที
จนทำให้ขณะจับจ้อง ก็รู้สึกได้ว่า “ความสุข” มันง่ายแค่นี้เอง
เพียงแต่มันจะอยู่กับเราเพียงชั่วจับจ้องและสงบนิ่ง
เมื่อคุณหันหน้าไป
ภาพที่คุณสงบมองนั้นก็จะหายไปด้วย
เราจึงต้องดูแลใส่ใจความสุขของเราทุกวัน
และมองดูมันอย่างมีสติเท่านั้นเอง
*
*
ขอจบด้วยความอจีรังด้วยประการฉะนี้
*
*
*
*
หมายเหตุ ภาพยนตร์ชุดญี่ปุ่นเรื่อง
ฉายที่ญี่ปุ่นในปี 2008
และได้รับรางวัลจาก Japan Television Drama Academy Awards
ในหลายสาขาด้วยกันคือ
Best Supporting Actress – Takeuchi Yuko
Best Script – Nojima Shinji
Special Award – Yagi Yukiสำหรับหนูน้อยคนนี้ที่เล่นเก่งเหลือใจ
และ รางวัล Best Theme Song
น่าดูจังเลยค่ะ 🙂
ชอบตรงส่วนที่พูดถึงความสุขด้วย
เห็นด้วยมาก ๆ เลยว่า ความสุขน่ะ หาไม่ยากหรอก
แค่เราเห็นแง่งามในเรื่องเล็ก ๆ ได้เท่านั้นเอง
ไม่ได้เป็นเซียนหนังซีรีส์หรอกนะคะ
นานๆ ดูที
และน้าน นาน จะดูหนังแล้วประทับใจแบบนี้
ไม่กล้าบอกว่าแนะนำ
แต่ถ้ามีโอกาสดูเหมือนกัน
ดูจบแล้วมาเม้าท์กันนะคะ