เปิดหัวเรื่องใหม่
“ชีวิตติดขัดที่หลักสี่”
ในเหตุอันบังควรว่า …. นี่เราอยู่ใน Mid Life Crisis แล้วหรือ ?
อีกครั้งกับการคิดทวน คิดวน กับสิ่งที่เกิดขึ้น
แม้ในอายุอานามที่ไม่น้อย
เราก็ยังค้นพบว่ามีบทเรียนใหม่ๆ เกิดขึ้นท้าทาย
… และไม่เคยพบอยู่ตลอดเวลา
*
เพียงแต่ว่ามันไม่ได้คึกคัก อยากรู้ อยากเห็น อยากเอาชนะ
อีกต่อไปแล้ว
บางทีก็อยากเลิก อยากเมิน อยากแพ้
เอาซะเฉยๆ
… เลยคิดว่านี่คงเป็นอารมณ์ชนิดใหม่ที่เราได้แถมมา
กับการที่ชีวิตคืบคลานมาติดที่แยกหลักสี่กระมัง
*
ลองจับเข่านั่งคุยกับพระสหายวัยเฉือดกัน
ก็ดูจะมีอาการเดียวกันไปหมด
ด้วยว่าความอิ่มมันจุกคอ ประสบการณ์ชีวิตมันล้น
จนไม่ยอมก้มหัว และ เป็น “มือใหม่” ให้กับเรื่องอะไรอีกแล้ว
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง มีเรื่องใหม่เข้ามาตลอด
*
เริ่มจับได้ว่าสามีมีกิ๊ก
ลูกสาวเริ่มมีผู้ชายโทรมาหา
หัวหน้าเริ่มคิดว่าเราโหล้ยโท่ย แก่ไปแล้ว
ลูกน้องเริ่มคิดว่าเราหลังค้อมพอจะเหยียบขึ้นไป
พ่อ กะ แม่ ก็เริ่มดูเหมือนแก่ลงสิบปีในเวลาเพียงห้าเดือน
เริ่มมีอวัยวะเพิ่มในตัว… ประเภทเนื้องอก เนื้อเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
คนรู้จัก สนิทตัว เริ่มเดินทางสู่ภพใหม่ ให้เราใจหาย ในวัยวันอันไม่ตั้งตัว
*
เรื่องใหม่ๆ ทั้งนั้น
ว่าม่ะ?
*
แต่เพียงแต่สภาพเครื่องเรามันไม่คึกคัก เหยียบคันเร่งแล้วดังบรึ๊นๆๆๆ
ให้มันผ่านปัญหาพวกนี้ไปอย่างฟอร์มูล่าวันอีกแล้ว
บางคนพาลพะโลตะโกนโหวกเหวกถึงอดีตการเป็นยอดนักซิ่งวิ่งแซง
ทั้งๆ ที่สภาพปัจจุบันก็จอดสนิทนิ่งอยู่กับคนอื่นเหมือนกัน
มันเลยกลายเป็นสภาพการจราจลชีวิตติดขัดกันนัวเนีย
พาลทำเอาคนดีจะเป็นคนบ้า และคนบ้าจะลุกมาฆ่ากันเต็มไปหมด
*
จังหวะนี้ เราว่า เราจะหาซอยเล็กๆ ข้างทาง
แวะออกนอกเส้นทางไปพักรบ พักร้อนเอาสักหน่อย
เผื่อจะมีเวลานิ่งๆ ริมถนน นั่งมองชีวิตที่ติดขัด
แบบกันชน ชน กันชน
แล้วเอามาเล่า เม้า และสอนตัวเองว่า
จะผ่านแยกหลักสี่ไปอย่างสง่างาม
ไม่ติดกับอดีต และ ไปถึงปลายทางอย่างไม่ชน เฉี่ยวได้ยังไง
*
ใครผ่านมาที่ร้านกาแฟริมแยกหลักสี่
มีเรื่องดีๆ เรื่องชนๆ มาปนเล่าให้ฟังก็ยินดี
จะได้ขอรับเป็นวิทยาทาน… ถือว่าช่วยกันสอน “มือใหม่” ขับรถกันหน่อย
ขอแวะจอดกินกาแฟด้วยคน
พอถึง “ห้าแยกลาดพร้าว” แล้วมาเขียนอีกนะพี่
อันนี้อ่านยังไงก็ไม่อินค่ะ ^0^
อันบนนี้น้องเองฮ่ะ ลืมชื่อ
น้อง 1 (_Y_) ขา
พี่ว่าอีกไม่นานหรอกจ๊ะ
ของหนูอีกไม่กี่โค้งก็ทันพี่แล้ววว
อ่านแล้วก้แอบปลงกะชีวิตแฮะ ^-^ ขอบคุนคะ
เร่งเครื่องตามมาติดๆ แล้วค่ะคุณเพ่!
สงสัยหมู่นี้น้องเรโกะจะว่างนิ
เห็นเดินเข้าห้องนู้น ห้องนี้บล๊อกพี่อยู่
หายโศกเศร้าจากการสูญเสียแล้ว ก็กลับมาเป็นคนร่าเริงอย่างเดิมนะจ๊ะ
จะรอคอยผลงานที่เร่งตามมาติดๆ ของคุณน้องนะ
กำลังหาแรงบันดาลใจค่ะคุณพี่ เลยเข้ามาเตร็ดเตร่เยี่ยมชมห้องต่างๆ หลังจากไม่ได้เข้ามาซะนาน
อ้อ! แล้วที่คุณน้องบอกว่า…เร่งเครื่องตามมาติดๆ น่ะ คุณน้องหมายถึงว่าคุณน้องใกล้ถึงแยกหลักสี่แล้ว มองเห็นอยู่ข้างหน้าลิบๆ เริ่มมีประสบการณ์เพื่อนคนโน้นเป็นไอ้นั่น เพื่อนคนนั้นเป็นไอ้นี่ ต้องไปเป็นเพื่อนเข้าออกโรงพยาบาลตลอดตล๊อด
หรือกรณีที่เราคิดว่าเราก็เห็นพระบิดาพระมารดาอยู่ทุกวันก็ดูว่าแข็งแรงดีไม่มีเปลี่ยนแปลง แต่เผลอหันไปมองทางอื่นแป๊บเดียว หันกลับมาอีกที ก็แถบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ทำไมพ่อแม่เราแก่ไปเยอะถึงเพียงนี้ นั่นก็เป็นประสบการณ์ร่วมที่ทำให้คิดว่าคุณน้องไล่จี้ก้นคุณพี่ตามมาติดๆ แล้ว